
Birta
Stór hluti af myndlist Rögnu er bókverk sem spanna vítt
svið bæði hvað varðar tækni og framsetningu.
Ragna hefur notað bókina sem miðil frá upphafi
myndlistarferils síns í
kringum 1980 og unnið m.a. með offset
og silkiprent en seinustu ár hefur hún nýtt
tölvuforrit og prentara í bókagerð. Í safni
þeirra bóka sem Ragna hefur gert er að finna
ljósmyndabækur, svarthvítar bækur og litskrúðugar,
sögur ljóð og texta, en fyrst og fremst byggja
bækurnar á myndrænni
framsetningu.
Heimurinn sem birtist í bókum Rögnu er hugleiðslukenndur.
Það er eins og sjónpunktur hennar standi utan
við sjálft efnið og horfi inn á við en samtímis
horfi hún út úr síðum bókanna. Síbreytilegur
sjónpunkturinn
skapar hreyfingu og virkar þannig að
við að skoða bækurnar missir maður áttir og
dregst inn í þennan heim sem býr yfir óskilgreinanlegri vídd. Þó að bakgrunnur og verk írönsku listakonunnar
Shirazeh Houshiary sem býr og starfar í Bretlandi
og var tilnefnd til hinna virtu Turner Price myndlistarverðlauna
árið 1994 sé ólíkur Rögnu, eiga tilvitnanir
Houshiary í Sufisma sitthvað skylt við myndlist
Rögnu.
Með
aðferð sem krefst innri einbeitingar, afhjúpar
Súfistinn þau lög sem aðskilja hann frá guðdómleikanum og
gerir þau sýnileg. Snúningur, hreyfing sveipuð
helgi í Íslam er aðferð sem notuð er til þessarar
nálgunar, því að ferlið að fjarlægjast heiminn
hefst með áttamissi.
Texti úr sýningarskrá Houshiary
frá 1995, (þýð. Didda Hjartardóttir)
Í bókum frá seinustu árum er myndefnið oft sýnt frá mörgum
sjónarhornum, smá beygla hér, breytt líkamsstaða
þar, stundum er myndin í meginatriðum sú sama
en með blæbrigðamun skapast hreyfing. Ragna
notar skæra liti tölvuprents og breytir stundum
fókus myndanna
á þann hátt sem minnir á tíbrá, á meðan textinn
sjálfur er afar skýr. Skoðandinn reynir sjálfkrafa
að ná fókus á hverri blaðsíðu án árangurs og
þessi ósjálfráða augnleikfimi eykur enn á þá
tilfinningu að maður missi áttir.
Í verkum Rögnu gegna umbreytingar stóru hlutverki, í
þeim er oft einskonar bið eða útungunartími.
Hringrás náttúrunnar og eins hvað getur gerst
þegar sú hringrás er rofin og ástand og skynjun
mannsins er oft umfjöllunarefni í bókum seinustu
ára. sbr. “Dauðinn í frumskóginum”, bók Rögnu
frá árinu 2000 og í smásögunni
“Andlitslausi maðurinn” sem birtist í
Mbl. 26. feb.2000 .
Hugmyndaflug Rögnu og framtíðarsýn sveiflast á milli
martraðarkenndrar skuggaveraldar og draumkenndrar
ofbirtu. Rétt eins og þegar skrímslið í manns
mynd lýsir upplifun sinni eftir að Dr.Frankenstein
hafði nýlokið við að tjasla því saman úr líkum
og lífga það við.
Það
er með talsverðum erfiðismunum að ég minnist
uppruna tilveru minnar, allir atburðir þess
tíma birtast,
ruglingslegir og óskýrir. Undarlegur margfaldleiki
skynjana greip mig, ég sá, fann, heyrði og þefaði
samtímis og það var, einungis að löngum tíma
liðnum sem ég lærði að greina á milli virkni
mismunandi skynfæra.
Ég man að í stöðugt vaxandi mæli þrýsti skærari
birta á taugar
mínar, svo að ég óhjákvæmilega lokaði augunum.
Myrkur færðist þá yfir mig og angraði mig en
varla hafði sú skynjun orkað á mig, þegar við
það að opna augu mín, eins og ég nú geri ráð
fyrir, birtan helltist
yfir mig á ný.
Texti
úr bókinni “Frankenstein” 11 kafli,
Mary Shelley, (þýð. Didda Hjartardóttir)
Nýjustu myndverk Rögnu eru verk í vinnslu þar sem listakonan er að fást við núningsþrykk (frottage).
Ragna leggur þunn blöð yfir steina sem hún hefur
safnað í gegnum tíðina og litar yfir með olíukrít,
í gegn kemur áferðin og smám saman bætir Ragna
nýjum lögum af lit og áferð á hverja mynd. Það
er skemmtilegt að skoða hversu ólík vinnsla
þessara nýjustu verka er frá tölvuunnum bókum
Rögnu, úr því að nota tæknina sem millilið yfir
í beina nálgun við efnið.
Tilraunastofan er opin og aldrei að vita hvað kemur næst
út úr þokunni.
Didda Hjartardóttir Leaman